Yaklaşık 3 yıl evvel ağır bir zatürre teşhisi ile hastaneye kaldırılmamla başladı benim hikâyem. Sanırım hayat boyu omuzlarımda taşıdığım yük ciğerime bastığım o derdim ağır geldi. Vücudum resmen iflas verdi.
12 gün entübe yoğun bakımda kaldım. Dünya iyisi hekim Didem Akal Taşçıoğlu ile gözümü açtım diyebilirim. Uyandığımda o güzel kadın içimi ferahlattı ve beni hayata bağlayan ilk gördüğüm kişi oldu açıkçası.
Yoğun bakım sonrası hastanede kalma süremde kendi kendime dedim ki; “Filiz bir torunun var ve o senin yaşam kaynağındı bunu unutma. Demek yaşayacak günün varmış ve yaşa…”
Psikolojik olarak daha da bitik olsam da toparlanmak için bir motivasyon aracı buldum kendime.
“Örgü örmek” ve şükretmek!
İşte beni çoğu kişinin yaptığı meditasyon seansları gibi derinleştirip kafamı boşaltan şey örgü örmekti ve 3 yıldır da böyle.
Hastane çıkışımdan sonra ters giden biseyler olduğunu anladık, araştırmalar başladı.
Canım güzelim hâlâ kızım olarak gördüğüm Ebru Yılmaz Yalçınkaya desteğiyle çok hastane ve hekim gezdik.
Didem hoca ise hayatımızdaydı hala ve bu süreç devam ederken beni adını yazarken göz yaşlarıma hakim olamadığım kendisi gibi dünya iyisi eşiyle tanıştırdı, Prof. Dr. Cemil Taşçıoğlu…
Ahh hocam vefatından daha bir kaç hafta evvel kızımla konuşuyordunuz. Ne zaman başımız sıkışsa bir telefon uzağımızda gece gündüz nasıl içten ve samimiyetle bıkmadan ilgilendiniz 2 sene boyunca…
Teşhisimi koydyktan sonra yine bu zincirde beni şimdiki kıymetli hekimim Prof. Dr Sevgi Kalaycıoğlu Beşışık hanımefendiye teslim etti. Bu zor dönemler beni hep ördüklerim ve bu ördüklerimin beğenilerek sevilerek giyilmesi ayakta tuttu.
Kızım bazen der;
– Anne evi başımıza öreceksin en sonunda diye
Sadece kafamı boşaltıp beni rahatlatan örmek içgüdüsü bir sosyal aktiviteye de sebep oldu.
Öncelikle kendime teşekkür ediyorum, yapabileceklerimi unutmadığım ve yaşamam gerekiyorsa bunu minicik de olsa umutla severek sevilerek geçirmek gerektiğini unutmadığım için.
Sonra hayatımda var olan, bu günleri gerçirmem de ve ördüklerimi keyifle severek giyip beni mutlu eden herkese teşekkür ediyorum.